تا آخر عمر مجرد بمونم یا با کسی ازدواج کنم که دوست ندارم ؟

سلام یک دختر که سی سال سن دارد با کلی محسنات و کمالات، ولی خواستگار خوبی ندارد، یک عمر تنهایی رو تحمل کند و حرفها و نیش و کنایه های مردم را بهتر است یا تن به ازدواج دهد با کسی که میداند خوشبختی در این ازدواج نیست و شخص مورد نظر ملاکهایش را ندارد،لطفا نگویید از بعضی ملاکهات بگذر، چون من ادم سختگیری نبوده و نیستم و فقط شانس و اقبال ندارم و همه ادمهایی که سراغ من امدن کلکسیون ضعفهای شخصیتی و ایمانی و… بودند . به عبارت دیگه ازدواجی که توش خواسته هات براورده نمیشه و خوشبختی نیست و همش تحمل و روزمرگیست و کلا اون چیزی که انتظار داری نیست بهتر است یا مجرد ماندن به نظر شما؟ من واقعا نمیدانم باید چه کنم ازدواج ناموفق یا یک عمر تنهایی و تحمل حرفهای جامعه ایرانی ؟؟؟؟؟ لطفا راهنماییم کنید