ماجرای خوب یا بد بودن ولنتاین رو بذاریم کنار، توی همچین شبی که خیلی ها جفت جفت و دست توی دست هم بیرون میرن، یه عده هم هستن که به گوشی هاشون زل زدن یا دارن به دیوار اتاقشون نگاه میکنن و غصه تنها بودن رو می خورن.
اما به نظر من نیازی نیست حتما کسی رو داشته باشید تا زندگی تون معنا پیدا کنه، هرچند که یک عشق واقعی بوی خاصی به همه لحظات زندگی می ده اما برای تجربه این عشق باید یاد بگیریم که اول خودمونو دوست داشته باشیم (البته با خودخواهی فرق می کنه).باید بتونیم خودمون از با خودمون بودن لذت ببریم تا یکی دیگه هم بتونه از با ما بودن لذت ببره پس تا دیر نشده، دست خودتونو بگیرید و برید به یکی از تفریحایی که دوست دارید برسید، غذای مورد علاقه تون رو بخورید، توی طبیعت قدم بزنید، فیلمایی که دوست داشتید رو ببینید، به خانواده یا دوستی که دوست دارید زنگ بزنید و این یک شب و هر شب دیگه ای که نیاز داشتید به خودتون توجه کنید رو با خودتون خوش باشید.
مطمئن باشید که ضرر نمیکنید.
ارادتمند
مازیار شاهسون